3. Paduny (back stays) liny mocujące górne części masztów biegły podobnie jak wanty ukośnie ku rufie do burt. Miały za zadanie równoważenie siły wiatru napierającego na ożaglownie od strony rufy. Paduny, tak jak wanty rozmieszczano po obu stronach masztu. Przy dolnych kolumnach masztów padunów nie stosowano, gdyż rolę tę spełniała pierwsza para want od strony rufy. Na okrętach wojennych stenpaduny mocowano następująco: Padun stały odsunięty najbardziej ku rufie mocowany był do ławy wantowej za pomocą układu jufersów i talrepu. Natomiast stenpaduny ruchome mocowane były do żelaznych pierścieni zawieszonych na łańcuchu umocowanym na stałe do burty statku. Zmianę naciągu paduna ruchomego zapewniała potężna talia, która w dolnym bloku miała hak.. Zluzowanie paduna zawietrznego było konieczne w momencie zmiany kursu okrętu z uwagi na konieczność ustawienia rei pod optymalnym kątem do wiatru. Po wybraniu talii, luźny koniec liny zawiązywano pod dolnym blokiem lub obkładano na knadze lub pachołku. Statki handlowe nie miały tylu want, co okręty wojenne. Dla padunów było, więc dostatecznie dużo miejsca na ławie wantowej. Wobec tego jeden padun mocowano pomiędzy ostatnimi wantami, a drugi do nadburcia przy pomocy jufersa i talrepu. W XIX w oba stenpaduny mocowano do ławy wantowej.

1. Fokstenpaduny - Fore topmast backstays
2. Grotstenpaduny - Main topmast backstays
3. Bezanstenpaduny - Mizen topmast backstays
4. Fokbramstenpaduny - Fore topgallant backstays
5. Grotbramstenpaduny - Main topgallant backstays
6. Bezanbramstenpaduny - Mizen topgallant backstays
7. Fokbombramstenpaduny - Fore royal backstays
8. Grotbombramstenpaduny - Main royal backstays

Wolfram zu Mondfeld, Historic Ship Models

MATERIAŁ I SPOSÓB WYKONANIA TAKIELUNKU.

Takielunek okrętów wykonywano do XIX w z konopi. Wyróżniamy liny prawo i lewoskrętne.
Z lin splotu lewoskrętnego, zwanym również splotem kablowym (cable laid rope) wykonywano najgrubsze liny okrętu powyżej 10cali ( 26cm obwodu ), min. liny kotwiczne, sztagi. Zgodnie z książką Longridge`a  „Anatomy of Nelson`s Ships” grotsztag  Victory– był liną splotu kablowego (lewoskrętną) złożoną z czterech pokrętek prawoskrętnych. Obwód tej liny miał 19cali (48cm) obwodu. Lina splotu kablowego składała się z prawoskrętnych pokrętek – najczęściej jednak z trzech sztuk, skręconych w lewo, tzn. pokrętki skręcano w linę licząc od góry od strony lewej ku prawej.  Schemat takiej liny to: ///////////////////////////////. Na rysunku poniżej lina opisana (106 grelin)
W linach o splocie prawostronnym  \\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\  wyróżniamy liny złożone z czterech  i trzech pokrętek. Z lin złożonych z czterech pokrętek z rdzeniem (rys. – lina 105) wykonywano na największych okrętach wojennych wanty. Zdecydowana większość lin wykonana była jako liny prawoskrętne z trzech pokrętek (rys. – lina 104). Zasada dla wszystkich lin – pokrętki były przeciwnego skrętu niż lina, na którą się składały.
 Niektóre liny takielunku stałego np. pierwsza para want, forsztag – foksztag, miały na całej długości specjalnie wykończenie w postaci wypełnienia - worming, owijki - parceling, motowiązania – serving. Zabezpieczenie te miały zapobiec nadmiernemu strzępieniu się lin o ocierające się o nie żagle i inne elementy omasztowania, znajdujące się w w ich sąsiedztwie.
Worming polegało na wypełnieniu rowku liny obrabianej linka cieńszą w celu wyrównania jej powierzchni pod drugą część wykończenia – parceling.
Parceling polegał na owinięciu wypełnionej liny wąskimi paskami płótna żaglowego.
Serving, ostatnia warstwa zabezpieczenia polegał na owinięciu ciasno zwój przy zwoju cienką linką liny zabezpieczonej uprzednio w worming i parceling. Okręcenie linką servingu wykonywano w kierunku przeciwnym do skrętu liny zabezpieczanej