Drakkar

(od drekar, drek) - wiosłowo-żaglowy okręt Wikingów. Używany do wypraw zbójeckich. Największy z langskipów miał 45 m długości i 34 pary wioseł. Mogły jednak istnieć większe - nawet do 120 miejsc dla wioślarzy (wg sag skandynawskich, okręt taki posiadał król duński Kanut I Wielki (1018-1035). Zazwyczaj jednak do drakkarów zaliczano jednostki o liczbie wioseł wynoszącej co najmniej 60. Zrekonstruowany w 1881 roku w Norwegii drakkar miał wymiary: długość 25 m, szerokość 5 m, 16 par wioseł.


Drakkary były pełnomorskimi jednostkami, zdolnymi do żeglugi oceanicznej jak rzecznej. Wyposażone były w jeden duży (ponad 230 m2) rejowy żagiel. Drakkary, jako jednostki duże, a więc drogie, zazwyczaj były własnością wodzów i pełniły funkcje okrętów reprezentacyjnych oraz flagowych w normańskich flotach.

Cechą charakterystyczną drakkarów były rzeźby przedstawiające głowy smoków (stąd nazwa klasy tych jednostek) mocowane do dziobnicy podczas wyprawy - najprawdopodobniej w celu odstraszenia bóstw opiekujących się napadanymi miastami. Rzeźby też zdejmowano podczas powrotu - aby nie obrazić własnych "opiekunów".


Artykuł zaczerpnięty z zasobów Wikipedii.