Gejtawy. Przy żaglu łacińskim – trójkątnym układu tych lin nie stosowano. Rolę gejtaw spełniały przy zwijaniu żagla gordingi.
Gordingi (brails). Zadaniem gordingów jest podciąganie do rei dolnego, a często i dolnej części tylnego liku bezanżagla. Każda z lin, osadzona w liku żagla, przechodziła następnie przez blok zamocowany na rei pod żaglem, po czym schodziła do kołkownicy przy bezanmaszcie. Lina gordingów miała średnicę równą ½ bezanwanty.
M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”
Nokgordingi (marnets). Służyły do podciągania do rei tylnego liku żagla. Osadzone na liku wieloramienniki wykonane były z liny o średnicy około 1cm. Na łatach z otworami, bądź na jufersach, przez które przechodziły wieloramienniki, ostropowane były liny o średnicy około 2cm. Liny te nie łączyły się – każda z lin wieloramienników biegła oddzielnie do bloku, osadzonego na topie bezanmasztu. Po przejściu przez jeden z krążków podwójnego bloku liny te schodziły, każda oddzielnie, na kołkownicę przy bezanmaszcie.
M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”
Szot (mizzen sheet). Bieg szota, z liny o średnicy ¾ wanty bezanu zaczynał bieg od obłożenia jednego z jej końców na kołkownicy rufowej, następnie przechodził przez blok zaczepiony na stropie zakończonym przetyczka w rogu halsowym bezanu, lina wracała na tę samą kołkownicę.
M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”