Dolny koniec rei zwano nokiem (nock), górny koniec pikiem (peack).

Winda bezanrei ( mizzen yard ties and hallyards). Cięgło średnicy bezansztagu, fał średnicy bezanwanty. Około 2 metrów poniżej topu bezanmasztu osadzano pojedynczy blok z uchwytem dolnym na stropie. W dolnym zaczepie bloku osadzano ciegło, które biegło przez blok osadzony na stropie na rei bezanu, dalej przez blok, do którego było zaczepione, a dalej w dół. Zakończone było osadzonym blokiem. Fał windy, którego stały koniec osadzony był na pachołku, biegł przez blok na końcu cięgna i wracał z powrotem na swój pachołek.

M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”

Więźba ruchoma bezanrei (mizzen yard parrels). Manewrowanie ożaglowaniem łacińskim opierało się na przekładaniu rei żagla łacińskiego na przeciwne strony masztu. Aby umożliwić ten manewr złącze rei z masztem ma inne rozwiązanie niż opisane dotąd. Cięgło więźby wykonywano z liny średnicy bezanwanty. Na linę cięgła zakończoną dużą kauszą (thimble) zakładano deseczki z dwoma otworami i korale o średnicy 6cm. Cięgło było dostatecznie długie by umożliwić zluzowanie więźby w celu wykonania manewru przekładania rei na drugi hals. W końcówce cięgła osadzano małą kauszę, a w niej fał więźby o średnicy ¾ cięgła. Swobodę ruchu rei uzyskiwano przymocowując cięgło nie wprost do rei, lecz do osadzonego na rei cięgła windy bezanrei. Po założeniu więźby na bezanmaszt przeciągano małą kauszę przez dużą kauszę osadzoną przy bloku rei, fałem dociągano urządzenie, a następnie obkładano na kołkownicy przy bezanmaszcie.

M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”

Topenanta bezanrei (mizzen yard lift). Zadaniem tej liny było podtrzymywanie piku bezanrei i ewentualne podnoszenie tej części do góry. Urządzenie składało się z dwóch wieloramienników  o średnicy 1cm, przechodziły przez łaty z otworami. Łaty wieloramieników łączono stropem dwuramiennym o średnicy 2,5cm przechodzącym przez osadzony na końcu fału pojedynczy blok. Fał o średnicy bezanwanty, biegł przez blok na stropie u topu grotmasztu, następnie przez blok osadzony na bezanmaszcie, stamtąd schodził do kołkownicy przy bezanmaszcie.

M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”

Buliny bezanrei ( mizzen yard bow lines). Na noku rei łacińskiej osadzano dwie liny, zwane współcześnie bulinami. Funkcją tych lin było ustalenie kąta między reją – żaglem łacińskim, a osią symetrii okrętu. Spełniały rolę brasów późniejszego ożaglowania gaflowego. Na noku rei osadzano dwa stropy o średnicy ¾ bezansztagu, na których były zamocowane pojedyncze bloki. Stale końce fałów o średnicy bezanwanty , zamocowane były w pierścieniach, osadzonych w burtach jednostki, poza grotwantami. Fały przeciągano przez bloki na noku rei i obkładano na kołkownicy burtowej pod wantami grotmasztu

M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”

Drugą formą bulin była para osadzonych na noku lin, przeciągniętych przez bloki zamocowane na grotwantach, skąd szły do tej samej kołkownicy, co w pierwszej wersji.

Gaje bezanrei łacińskiej (vangs). Układ składał się z osadzonych na piku rei dwóch długich stropów z liny o średnicy ¾ bezanwanty, z pojedynczymi blokami na końcu. Do pierścieni usytuowanych na  nadbudówce blisko rufy zamocowane były stałe końce fałów gai. Fały wykonano z liny o średnicy ½ bezanwanty. Fał biegł od miejsca zaczepu przez blok na stopie do kołkownicy rufowej.

M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”

Drugim sposobem było dodanie drugiego bloku, osadzonego w części rufowej. W tej wersji szot osadzano w pierścieniu, potem biegł przez blok w rogu halsowym żagla, dalej przez blok przy pierścieniu i kończył się na kołkownicy przy bezanmaszcie.

M Boczar „Galeona Zygmunta Augusta”