Pinka, często mylona z pinasą, była używana od XV do XVII w. Została skonstruowana przez szkutników holenderskich i charakteryzowała się małym zanurzeniem jak wszystkie statki holenderskie. Była statkiem rybackim i żaglowym o ożaglowaniu rejowym. Rozpowszechniła się też na inne kraje, między innymi na Polskę, gdzie przykładem pinki może być "Żółty Lew". Uważa się, że pinka mogła być formą wyjściową do holenderskich galeonów handlowych z XVII w. Na morzu śródziemnym mianem tym określano małe szebeki. Pinka posiadała często wysunięty bukszpryt, jednak służył głównie do ropinania lin, nie stosowano na nich żagla podbukszprytowego. Nazwą "pinka" często określano jednostki bardzo różniące się od siebie, zarówno ze względu na konstrukcję kadłuba, jak i typ ożaglowania. Dlatego pinki można dziś podzielić na wiele typów, np. pinki szkockie, pinki holenderskie, pinki pilotowe itp. Wykorzystywano ją również w celach militarnych jako jednostka pomocnicza. Mniejsze rozmiary i słabsze uzbrojenie, ale za to duża powierzchnia żagli powodowała, że pinki jako statek rozpoznawczy był stosunkowo szybki i zwrotny.

Na podstawie: "Mikroflota" Stanisława Katzera ; "Żaglowce" Stefana Gulasa; "Bitwa pod Oliwą" Eugeniusza Koczorowskiego